© Rootsville.eu

Belgian Blues Challenge (Finals)
Blues contest i.s.m. Hookrock
Hookrock Diepenbeek
(12-10-2019)
reporter & photo credits: Freddie


info organisatie: BBC - Hookrock
info artist: Steven Troch Band - Raw Blues Experience - K-Pax Bluesband - Lee Hides - Lucifer Mo Blues -
info artist: Extra Napkins - Red Gasoline - Up Your Mule


© Rootsville 2019

It's that time of the year again, en dan hebben we het nu eens niet over Kerstmis maar over de jaarlijkse finale van de "Belgian Blues Challenge". Dit jaar wordt deze wedstrijd georganiseerd in samenwerking met "Hookrock" en dus moeten we zo richting "Rooierheide" te Diepenbeek. Liefst 8 finalisten bereikten de finale en zullen hier strijden om als winnaar volgend jaar België te vertegenwoordigen op de "European Blues Challenge". Deze "EBC" zal plaatsvinden in het Nederlandse Zaandam op 17 en 18 april 2020. Dit jaar strijden er naast 5 Vlaamse bands ook 3 bands uit Wallonië voor de eer. De MC voor de avond was niemand minder dan "Doghouse Sam" en die had dan zijn dictionnaire er weer bijgehaald.

Er moet één iemand de debatten openen en die eer is vanavond weggelegd voor de eerste Waalse band hier op deze editie aanwezig en dat is de "K-Pax Bluesband". Hun roots liggen in de borinage, met name Charleroi en in Namen. Het was Rudy De Marie die als gitarist in 2005 deze band leven kwam in te blazen. Verder bestaat dit power-trio nog uit bassist Chassagne Vincent en drummer Collu David. Deze "K-Pax Bluesband" tekenden al present op meer dan 100 concerten waaronder "La Nuit du Blues de Charleroi" met steeds indachtig hun grote boorbeeld Stevie Ray Vaughan. Willen ze richting Nederland trekken in 2020 moeten ze ons ook met eigen werk weten te imponeren.


Dat deze "K-Pax Bluesband" bij onze Waalse vrienden gekend is om zijn "SRV Tribute" konden we al meteen aan de levende lijve ondervinden. Quasi foutloze interpretaties van Stevie Ray Vaughan's "Scuttle Buttin" en een sterke versie van "Cold Shot" maar helaas zitten we op een wedstrijd waarin originaliteit ook een van de quoteringen met zich meebrengt. Allemaal knap zelfs de "Sky is Crying" ging er hier in als zoete broodjes maar wat denkt de jury erover? Zijn te bewonderen op "DLB on Stage" te Mettet op 09 november 2019 samen met de "Blue Chevy's".

Als numero due openen is de eer vanavond weggelegd voor de Limburgse formatie "Extra Napkins". Deze "Extra Napkins" werd opgericht door Marc Lormans en dit enkel en alleen voor een eenmalig benifiet-concert. Ondertussen draaien ze goed mee in het blues circuit en dit ondanks een in het begin sputterende motor. Naast Marc Lormans als stringbender krijgen we ook nog Peter Jacobs als blues shouter en een ritme sectie die bestaat uit Guy Engelen op basgitaar en als interim drummer gingen ze voor Jurgen Moelans van "Tensfield". Vanavond hopen ze op winst voor een eventuele internationale carrière.

Diegene met heel wat soul gevoel doen uiteraard een stapje voorwaarts bij het horen van "I'm A Good Man" en zo hoop ik ook dat her en der de boodschap is binnengekomen. Soulvolle blues geeft altijd wel een dosis extra warmte in deze herfstdagen en met nummers als "Have You Ever Loved A Woman" antwoorden we dan allen in koor das zeker da! Het prachtige "Pouring Water On A Drawning Man" van James Carr was meteen ook een hoogtepunt maar helaas waren het covers en dat is dan weer een dispuut voor de juryleden.

Wie met regelmaat de "jam sessies" van de Luikse club "Blues Sphere" gaat bezoeken is zeker en vast al de volgende "Red Gasoline" tegen gekomen. De band bestaat uit Foufi (gitaar, vocals), Thierrry Roger (keys), Mirco Canella (basgitaar) en Liotta Angello (drums) en hun roots liggen in Luik. Ze bestaan reeds 5 jaar maar verder lijken ze me wat schuw voor publiciteit. Tot zover onze inbreng.

Een setlist of aankondiging van de nummers was er bij deze "Red Gasoline" niet te bespeuren maar een stapje voorwaarts dan deden we dan wel weer. Met een whiskey doordrenkte stem brengt Foufi hier lekker luisterende blues en wordt het meteen kennismaken met de Chicago blues uit de Luikse agglomeratie. Voor mezelf alvast een kanshebber te noemen.

Als vierde strever naar die beoogde trofee krijgen we een solo artiest die luistert naar "Lee Hides". Op het "www" is er nog niet veel te vinden van deze "Lee Hides" al heeft hij nog recent zijn debuut EP ingeblikt. De "Crossroads" te Olen zal hij wel kennen omdat daar zijn roots liggen. Wel is hij ook gekend als zanger-gitarist bij de formatie "Stone Pilar" en die rockers mogen dan weer voor het voorprogramma van de "Godfathers" tekenen op 2 november in "De Lux" te Herenthout.

Uiteraard is een singer-songwriter altijd wel een rustpunt te noemen en staat het werk van deze "Lee Hines" in stil contrast met zijn geleverde werk bij het heftige "Stone Pilar". Mooie nummers maar zonder een blues akkoorden raakt hij de blues liefhebbers hier vanavond wat kwijt. Dit met uitzondering van de PR machine van de "Titanic" en De Lux",

Ook uit "La Wallonie" komen deze "Lucifer Mo'Blues". Een akoestisch trio waarbij je even terug tot de orde wordt geroepen. De overlevenden van onze inlandse blues scène zullen zonder meer Fernando Neris herkennen, in een vorig leven nog gitarist bij "The Hoodoogang". Ondertussen heeft deze in Luik wonende Delta man al ruimere oorden weten te ontdekken en ging hij ook scheep met Lucie Dehli waarbij onze monden openvielen tijdens onze eerste kennismaking met deze getalenteerde muzikante op "La Nuit du Blues de Charleroi" in 2016. Als derde radar in het geheel is er nog Maurice Chefneux en zo kan je jezelf laten afdwalen bij hun eigentijdse beleving van de Mississippi blues.

Ik zag er al enkele het voorhoofd fronsen bij het zien van een viool op het podium. Die bedenkelijke blikken verdwenen als sneeuw voor de zon bij het horen van hun nummers als er zijn "Sittin' on Top Of The World". Dit country bluesje van dateert al van 1930 en is een heritage van Walter Vinson en Lonnie Chatmon en zo zitten we bij de "Mississippi Sheiks". J.B. Lenoir bracht in 1970 "Down In Mississippi" tot bij ons en deze "Lusicfer Mo'Blues" doen dit nu. Dichter bij de authentieke blues kunnen we helaas niet komen vanavond ook al niet met hun original "Leuven Stroll". Zondag 08 december te herbeleven in "Het Loodscafé" te Aarschot.

De zesde band op de deelnemerslijst is meteen ook ons boegbeeld wanneer het harmonica blues betreft. Steven Troch is een fenomeen in onze blues scène en na de leemte achtergelaten door "Fried Bourbon" ging hij in zee met o.a. Tiny Legs Tim. In 2016 richtte hij zijn eigen formatie "Steven Troch Band" op en de plaatsen waar deze band al hun opwachting maakten is ellenlang. Ondertussen heeft deze "Steven Troch Band" ook al twee succesvolle albums uitgebracht. Als band staan ze ook hier op deze "BBC" reeds voor de derde keer en je weet wat ze zeggen van drie keer is scheepsrecht. We duimen mee voor de dynamische blues 'n roots Steven Troch, Matt T Mahony, Liesbeth Sprangers en King Berik.

Zijn bandleden hadden hem, uitgezonderd ons Liesbeth dan, al danig op zijn heupen beginnen werken maar geduld Steven ze komen vanuit Ghent! Voor Steven is het een niemendalletje om originals op te diepen zeker al niet wanneer hij al reeds twee succesvolle album uitbracht. Opener is "The Short End" een nummer waarmee ze ook op het album "Rhymes For Mellow Minds" de aftrap mee gaven. Ook het daaropvolgende "Bad Taste" is op datzelfde album te beluisteren, eentje met een knipoog naar "Tiny Legs Tim". "Slow" komt dan uit zijn debuutalbum "Nice 'n Greasy" en zo wordt ons geheugen opgefrist welke diversiteit in Steven's blues schuilhoudt.

Als voorlaatste band op deze "BBC" krijgen we oude rotten uit "Oilsjt" en geloof me deze "Raw Blues Experience" brengen geen carnavalsschlagers maar steengoede blues 'n roots. De band bestaat uit Brent Redant, Marc Van Nuland, Bart De Bruecker en Jacky Verstraeten, en deze twee laatsten kom je ook wel eens ten lande tegen als ritme sectie van de Amerikaanse band "Low Society". Tijdens hun debuut in 2006 stonden ze zo ook al meteen op "Swing Wespelaar". Hun inspiratie haalden ze bij iconen als Muddy Water, Howlin' Wolf en Willie Dixon, de Chess trilogy ;-)

Ook bij deze delegatie uit Aalst zijn het veelal originals en bij "Backdraft in Green" doen velen al opmerkelijk een stapje voorwaarts. Bijnzonder engerieke blues met een snuifje roots is altijd wel OK voor de danswilligen ook al zij het dan weer die hard fans van deze "Raw Blues Experience". Vorig jaar brachten ze met hun album "Trailer Trash" ook al hun tweede boreling uit. De titeltrack uit dit album en het nummer "Fire In The Hole" maken van dit viertal een geduchte kanshebber.

Zoals er een eerste moet zijn is er ook steeds een laatse alvorens het doek komt te vallen over deze "Belgian Blues Challenge" editie 2019. Hiervoor tekent deze "Up Your Mule". Je zal evenwel enkel van deze Southern bluesrockers herkennen van bij Tumblin’ Dice en Bullfrog Tattoo. Met de tribute aan de Ierse god Rory Gallagher wonnen ze trouwens ”The clash of the Coverbands Belux” in 2015. Geen tribute uiteraard vanavond anders zouden ze al niet teveel kans maken. Dus Pierre Bataille, Christophe Geuens, Dieter Gussé, Luc Heyvaerts en Frank Verdier, do your thing without a bullfrog tattoo!

Southern Rock vind de laatste jaren meer en meer zijn plaats in het blues milieu en dus staan deze "Up Your Mule" hier op zijn plaats. Met nummers als "Turn The Groove On" en "Stick It" inclusief reprise is zelfs die Johny Wreck fan hier aanwezig in de wolken. Stevig rockend dat doen ze des te meer alleen...de show is er eerder een van een boys band dan van Zuiderse rockers. Helaas het waren enkel vier nummers en wanneer dan een enorm groot tekstenboek in je gezichtsveld valt dan is het naar de wubbe :-(

De Vlaamse bluesfans hebben het hier mijn inziens toch wat laten afweten maar die van Wallonië waren er des te meer. Wel aanwezig was Move2Blues, Oetslovenblues, Gevarenwinkel, Blues Peer, Swing, DLB on Stage (Mettet), Frührock im Jünglingshaus (Eupen), BTTR, Moulin Blues, Blues Sphere (Luik)...en enkele steunende collega muzikanten, zoals die zwarte katjes.

Nu is het nog enkel afwachten tot wanneer de jury tot een verdict weten te komen om zo onze vertegenwoordiger voor de "European Blues Challenge 2020" in het Nederlandse Zaandam bekend te maken...en de winnaar is "Steven Troch Band", Congratz!

Texte Français

C'est à nouveau cette période de l'année et nous ne parlons pas de Noël mais de la finale annuelle du "Belgian Blues Challenge". Cette année, ce concours est organisé en collaboration avec "Hookrock" et nous devons donc nous diriger vers "Rooierheide" à Diepenbeek. Pas moins de 8 finalistes ont atteint la finale et s'affronteront ici pour représenter la Belgique en tant que vainqueur l'année prochaine au "European Blues Challenge". Cette "EBC" se déroulera dans la ville Néerlandaise de Zaandam les 17 et 18 avril 2020. Cette année, aux côtés de 5 groupes flamands, 3 groupes de Wallonie se disputent cet honneur. Le "MC" de la soirée n'était autre que "Doghouse Sam" et il avait de nouveau apporté son dictionnaire.

Une personne doit ouvrir les débats et cet honneur est réservé au premier groupe Wallon présent lors de cette édition de ce soir, à savoir le " K-Pax Blues Band". Leurs racines se trouvent dans le Borinage, notamment à Charleroi et à Namur. C'est Rudy De Marie qui est né en 2005 en tant que guitariste. Ce power trio comprend également le bassiste Chassagne Vincent et le batteur Collu David. Ce "K-Pax Bluesband" a déjà signé à plus de 100 concerts, dont "La Nuit du Blues de Charleroi" avec toujours le souvenir de leur grand exemple Stevie Ray Vaughan. S'ils veulent aller aux Pays-Bas en 2020, ils doivent également pouvoir nous impressionner par leur propre travail.

Que ce "K-Pax Bluesband" soit connu de nos amis  Wallons pour son "Tribute à SRV", nous pourrions immédiatement le vivre dans en live. Des interprétations presque parfaites de "Scuttle Buttin" de Stevie Ray Vaughan et une version puissante de "Cold Shot", mais malheureusement, nous sommes dans une compétition dans laquelle l'originalitéest impliquee. Tout les ùorceaux comme  "Sky is Crying" sont entrées ici comme des brioches, mais qu'en pense le jury? On peut les admirer à "DLB on Stage" à Mettet le 09 novembre 2019 avec "Blue Chevy's".

Honneur à la formation "Extra Napkins" , groupe Limbougeois. Ces "Extra Napkins" ont été fondé par Marc Lormans et ceci uniquement pour un concert unique bien mérité. En attendant, ils se sont trouvé une place dans le circuit blues du pays. En plus de Marc Lormans en tant que cordiste, Peter Jacobs en tant que blues shouter et une section rythmique composée de Guy Engelen à la guitare basse et en tant que batteur par intérim, ils ont choisi Jurgen Moelans de "Tensfield". Ce soir, ils espèrent remporter une éventuelle carrière internationale.

Ceux qui ont beaucoup d'âme se sentent naturellement plus avant lorsqu'ils entendent "I’m a Good Man" et j'espère que le message est arrivé ici et là. Soulful blues donne toujours une dose de chaleur supplémentaire en ces jours d’automne et avec des chansons telles que "Have You Ever Loved A Woman", nous répondons tous à l'unisson! La belle "Pouring Water On A Drawning Man" de James Carr était également un moment fort, mais malheureusement, il s'agissait de covers et cela fait la difference pour les membres du jury.

Les habitués des "jam sessions" du club Liégeois "Blues Sphere" auront certainement croisé le prochain "Red Gasoline". Le groupe est composé de Foufi (guitare, voix), Thierrry Roger (clés), Mirco Canella (guitare basse) et Liotta Angello (batterie). Leurs racines sont à Liège. Ils existent depuis 5 ans, mais sinon, ils semblent un peu timides en matière de publicité. Jusqu'ici notre contribution.
Il n'y avait pas de set list ou d'annonce des chansons avec ce "Red Gasoline". Avec une voix trempée de whisky, Foufi apporte ici un très bon blues d’écoute et se familiarise immédiatement avec le blues de Chicago de l’agglomération de Liège. Pour moi un grand candidat à la victoire..

En tant que quatrième candidat au  trophée, nous avons un artiste solo qui s’apelle "Lee Hides". Sur Lee Hides il n’y a pas grand-chose à trouver sur le "www" bien qu’il ait récemment enregistré son premier EP. Il connaîtra le "Crossraods" à Olen car ses racines sont là. Il est également connu comme chanteur-guitariste avec la formation "Stone Pilar" et ces rockers peuvent signer pour le soutien des "Godfathers" le 2 novembre au “ Lux" à Herenthout.

Bien sûr, un auteur-compositeur-interprète peut toujours être qualifié de point de repos et le travail de ce "Lee Hines" contraste fortement avec son travail avec le heavy sound de "Stone Pilar". Belles chansons mais sans accord de blues, il perd les amateurs de blues ici ce soir. Ceci à l'exception de la machine de relations publiques du "Titanic" et du Lux ",

Les "Lucifer Mo'Blues" proviennent également de "La Wallonie". Un trio acoustique dans lequel vous êtes rappelé à l'ordre. Les survivants de notre scène de blues locale reconnaîtront certainement Fernando Neris, guitariste du "The Hoodoogang" dans une vie antérieure. Entre-temps, cet homme du Delta vivant à Liège a déjà découvert des lieux plus vastes et s'est également lancé dans une aventure avec Lucie Dehli lors et nous à laissé bouche baie pendant notre première rencontre avec ce musicien talentueux à la "Nuit du blues de Charleroi" en 2016.

J'ai déjà vu quelques sourcils froncés quand j'ai vu un violon sur scène. Ces regards douteux sont disparrus comme de la neige au soleil quand ils ont entendu leurs chansons quand il y a "Sittin 'on Yop Of The World". Ce blues country remonte aux années 1930 et est un héritage de Walter Vinson et Lonnie Chatmon et c'est ce que nous sommes au "Mississippi Sheiks". J.B. Lenoir nous a apporté "Down In Mississippi" en 1970 et ces "Lucifer Mo'Blues" le font maintenant. Malheureusement, nous ne pouvons pas nous rapprocher du blues authentique ce soir, même avec leur "Leuven Stroll" original. Dimanche 8 decembre au "Het Loodscafé" à Aarschot.

Le sixième groupe sur la liste des participants est également notre chef de file en matière d’harmonica blues. Steven Troch est un phénomène sur notre scène de blues et après le fossé laissé par "Fried Bourbon", il s'est lancé dans les affaires avec Tiny Legs Tim, entre autres. En 2016, il a fondé son propre groupe "Steven Troch Band" et les endroits où ce groupe a fait son apparition sont innombrables. En attendant, ce "Steven Troch Band" a déjà sorti deux albums à succès. En tant que groupe, ils sont également ici sur ce "BBC" pour la troisième fois et vous savez ce qu'ils disent à trois reprises est la loi de la marine. Nous sommes favorables aux groupes de blues dynamiques comme Steven Troch, Matt T. Mahony, Liesbeth Sprangers et King Berik.

Les membres de son groupe, à l'exception de notre Liesbeth d'alors, avaient déjà commencé à travailler sur ses hanches, mais patience Steven, ils viennent de Gand! Pour Steven, il n’est pas facile de trouver les originaux, surtout quand il a déjà sorti deux albums à succès. On ouvre avec "The Short End", une chanson avec laquelle ils ont également lancé l'album "Rhymes For Mellow Minds". Le "Bad Taste" suivant peut également être entendu sur le même album, un avec un clin d'oeil à "Tiny Legs Tim". "Slow" vient de son premier album "Nice 'n Greasy" et ainsi notre mémoire se rafraîchit, ce qui cache la diversité du blues de Steven.

En tant qu'avant-dernier groupe de ce "BBC", les vieux de la veille de "Oilsjt" et croyez-moi, ce "Raw Blues Experience" n'apporte pas de chansons de carnaval, mais de bonnes racines de blues. Le groupe est composé de Brent Redant, de Marc Van Nuland, de Bart De Bruecker et de Jacky Verstraeten. Ces deux derniers font parfois partie de la section rythmique du groupe américain "Low Society". Lors de leurs débuts en 2006, ils étaient immédiatement sur "Swing Wespelaar". Ils se sont inspirés d'icônes telles que Muddy Water, Howlin 'Wolf et Willie Dixon, la trilogie de Chess records ;-)

En outre, avec cette délégation d’Aalst, il s’agit pour la plupart d’originaux et avec "Backdraft in Green", beaucoup font déjà un pas en avant. Un blues particulièrement effrayant avec une pincée de roots convient toujours à ceux qui aiment danser, même s’ils sont de grands fans de ce “Raw Blues Experience". L'année dernière, ils ont également sorti leur deuxième bébé avec leur album "Trailer Trash". La chanson titre de cet album et la chanson "Fire In The Hole" font de ce quatuor un formidable concurrent.

Comme il doit y avoir une première, il y en a toujours une dernière avant que le rideau ne tombe sur cette édition du "Belgian Blues Challenge" 2019. C'est "Up Your Mule" qui en est responsable. Cependant, vous ne reconnaîtrez que ces rockeurs du blues du sud de Tumblin’s Dice et Bullfrog Tattoo. Au fait, avec l'hommage rendu au dieu irlandais Rory Gallagher, ils ont remporté "Le choc des Coverbands Benelux" en 2015. Pas d'hommage ce soir, bien sûr, sinon ils n'auraient pas trop de chance. Alors Pierre Bataille, Christophe Geuens, Dieter Gussé, Luc Heyvaerts et Frank Verdier, faites ce que vous voulez sans Bullfrog Tattoo!

Le rock sudiste a de plus en plus trouvé sa place dans le blues au cours des dernières années. Ce «Up Your Mule» a donc sa place ici. Avec des chansons comme "Turn The Groove On" et "Stick It", y compris reprise, même si le fan de Johny Wreck qui est présent est dans les nuages. Basculant solidement, ils le font encore plus seuls ... le spectacle est davantage celui d’un boysband que de rockers sudistes. Malheureusement, ils n'étaient que quatre morceaux .

À mon avis, les fans de blues flamands ont échoué un peu ici, mais ceux de Wallonie l'étaient encore plus. Move2Blues, Oetslovenblues, Gevarenwinkel, Blues Peer, Swing, DLB sur scène (Mettet), Frührock im Jünglingshaus (Eupen), Moulin Blues, Blues Sphere (Liège) ... et quelques collègues encourageants étaient présents.

Il ne reste plus qu'à attendre que le jury se prononce pour pouvoir annoncer notre représentant du "European Blues Challenge 2020" à Zaandam, en Hollande ... et le gagnant est le "Steven Troch Band", Félicitations!